Het Droste effect

Het Droste effect

Carlos Ruiz Zafon begon ruim 15 jaar geleden aan een vierluik van boeken. Zijn serie heet: Het kerkhof der vergeten boeken. Het eerste boek De schaduw van de wind, was meteen een bestseller. Er volgde nog drie boeken: Het spel van de engel, De gevangene van de hemel en het onlangs uitgebrachtte Het labyrinth der geesten. De vier romans zijn chronologisch maar ook door elkaar te lezen. Ze spelen zich allemaal voor het grootste deel af in Barcelona en rondom een boekhandel en het mysterieuze kerkhof der vergeten boeken. Dit is een gigantische bibliotheek op een geheime plaats die zich in en onder Barcelona uitstrekt. Deze doolhofachtige plek vormt het hart van de vier boeken.

De opzet van de serie lijkt een beetje op de blikjes van Droste uit vroeger jaren. De boeken gaan over boeken en die boeken gaan soms weer over boeken of verhalen; de kracht van de herhaling.

De (hoofd)personages komen we ook steeds weer tegen in het verhaal, of zij hebben banden met andere personages die we verderop in het verhaal tegenkomen. De belangrijkste personages zijn mooi uitgewerkte karakters waar je van gaat houden.
De sfeer van de boeken is bijna voelbaar. De stad Barcelona en de locaties in deze stad worden filmisch geschetst.

Het verhaal zit ingenieus in elkaar en het plot is ingewikkeld. In het laatste boek worden de verschillende verhaallijnen bij elkaar gebracht en afgerond. De vier boeken vormen als het ware een puzzel, een legpuzzel van verhalen. De ambitie van Zafon was om een geheel van boeken te schrijven die je in willekeurige volgorde kan lezen. Je kunt met elk boek beginnen en die keus zal je een andere reis door het verhaal laten maken afhankelijk van op welke plek je bent binnen gekomen. De puzzelstukjes vallen hoe dan ook aan het einde op zijn plaats.
Ik denk dat je van deze boeken houdt of dat je ze verschrikkelijk vindt. Er is geen middenweg. Ofwel je laat je onderdompelen in het mysterieuze verhaal of het kan je niet bekoren en je legt het boek meteen weer weg. Carlos Ruiz Zafon is er hoe dan ook in geslaagd om een indrukwekkend vierluik te schrijven. Als je voor het kerkfof der vergeten boeken valt dan wordt je meegezogen in het magische universum van Zafon en zul je er waarschijnlijk, net als ik, van genieten. Oordeel zelf.

One Reply to “Het Droste effect”

  1. Ik las het eerste deel lang geledien für Elise, en ik zal deel twee eens gaan aanschaffen